نقد نابرابری‌های جنسیتی در اشعار زن‌نگار مندرج در روزنامۀ نامۀبانوان(1300ـ1299)

Abstract

توجه به مقولۀ نابرابری‏های اجتماعی یکی از موضوعات مهمی است که زنان شاعر در ایران به آن توجهی خاص داشته‏اند؛ امری که نخستین نمونه‏های آن را در اشعار منتشرشده در جراید زن‏نگار اواخر دورۀ قاجار می‏توان مشاهده کرد. این پژوهش، که به روش توصیفی‌ـ تحلیلی و با تأکید بر همة شمارگان باقی‏مانده از روزنامۀ <em>نامۀ بانوان</em>، به‌عنوان اولین روزنامۀ حاوی اشعار متعدد از زنان، گردآوری شده، در تلاش است با نگاهی جامعه‏شناختی مسئلۀ اصلی در افکار و اشعار آن شاعران زن را تحلیل و بررسی کند. بررسی‏های انجام‏شده نشان می‏دهد که موضوع اصلی در شعر این زنان نقد نابرابری‏های جنسیتی در جامعۀ مردمَدار ایران است. مخاطب اصلی این اشعار بیشتر زنان ایرانی‏اند. بر الگوی فردیت زنانه‌ـ «جنس زن»‌ـ تأکیدی خاص شده است. الگوی مقایسه‌شده به دلیل توجه به موضوع برابری اجتماعی، جایگاه و حقوق اجتماعی مردان است و اصلی‏ترین راه‏حلِ رفع نابرابری‏های جنسیتی، تغییر نوع نگاه جامعه به زنان و همچنین علم‏آموزی آن‏ها معرفی شده است.