مطالعۀ سلامت روانی مردان با تأکید بر سنت چندهمسری در شهرستان سرباز

Abstract

شیوه‏های‏ مختلف ازدواج و زناشویی در هریک از مناطق ایران متأثر از باورهای قومی و مذهبی شکل گرفته است. در شهرستان سرباز، چندزنی به‏‌منزلة سنتی فرهنگی در شرایطی ساختار غالب خانواده را تشکیل می‏دهد که نشانه‏هایی از تجددگرایی نیز در این منطقه هم‌زمان در حال شکل‏گیری است. با توجه به این ناسازگاری، در پژوهش حاضر به بررسی پیامدهای چندزنی در حوزة سلامت روانی 300 مرد تک‏همسر و چندهمسر با استفاده از روش نمونه‏گیری خوشه‏ای و به‌کارگیری پرسش‌نامة GHQ، پرسش‌نامة کییز و مدل مک مستر پرداخته شده است. یافته‏های حاصل از تحلیل واریانس یک‌طرفه نشان داد میانگین سلامت روانی (اضطراب، افسردگی و خشم) نزد مردان 3 یا 4 همسر به شکل معناداری بیشتر از مردان 2 همسر و تک‌همسر است. در‌خصوص میانگین میزان انسجام و شکوفایی نیز سلامت اجتماعی مردان 3 یا 4 همسر به‏شکل معناداری پایین‏تر به دست آمد، اما در میانگین میزان پذیرش این گروه، در مقایسه با دیگر گروه‏ها، تفاوت معناداری حاصل نشد. در‌مجموع، سلامت خانواده‏های چندهمسر از حیث میانگین میزان مشارکت همدلانه و پیوند عاطفی به شکل معناداری پایین‏تر از خانوادة تک‏همسر است. با توجه به نتایج به‏دست‌آمده، پیشنهاد می‏شود، به منظور کاهش خسارات روانی و اجتماعی مردان چندهمسر در این منطقه، خدمات حرفه‏ای خانواده‌درمانی طبق مدل مک مستر از سوی سازمان بهزیستی اجرا شود.