تحلیلی از تجربة ‌‌زیسته و مسائل دهیاران زن(مطالعة ‌‌موردی: استان اصفهان)

Abstract

نقش‌آفرینی زنان در حکومت‌های محلی روندی جهانی است که در بیشتر کشورها آغاز شده است. در ایران نیز دهیاری ها عرصة ‌‌مشارکتی نوینی را برای زنان فراهم آورده‌‌‌اند. پژوهش حاضر در چهار بخش استان اصفهان با مشارکت 8 دهیار زن و 11 عضو شورای اسلامی روستا با هدف بررسی تجربة ‌‌زیستة ‌‌دهیاران زن به‌‌‌منظور کشف مسائل و مشکلات آنها با روش تحلیلی نظریة ‌‌بنیانی در سنت پژوهش کیفی انجام شده است. بنابر یافته‌های پژوهش حاضر عواملی مانند پیشینة ‌‌طولانی تمرکزگرایی، ابهام در قوانین بالا‌‌دستی و تعریف حکومت محلی، نقص سیاست‌های حمایتی زنان، رویکرد مذکرگزینی، وابستگی به دولت، فقدان نهادینگی دهیاری، و حس دوگانة ‌‌دهیار زن، به شکل‌‌گیری پدیدة «تعارض جامعه با قدرتمندشدن زنان» انجامیده است. این پدیده دربردارندة ‌‌تقابل‌‌هایی مانند فاصله گذاری جنسیتی، تلاش برای طرد دهیار زن و تقویت تردید در توانایی و خوداتکایی زنان در ایفای نقش مدیریتی است و شدت وقوع آن برحسب میزان حمایت مقامات بالاتر از دهیار زن و سابقة ‌‌نقش‌آفرینی زنان در روستا متفاوت است. در چنین شرایطی، دهیار زن در مواجهه با این پدیده با تکیه بر حمایت مقامات و فرهنگ روستا راهبرد‌‌هایی را اتخاذ می‌کند که هریک می‌‌‌تواند نتایج متفاوتی داشته باشد. راهبرد‌‌های حفظ وضعیت موجود، به تثبیت تقسیم کار جنسیتی منجر می‌شود و راهبرد‌‌های مبتنی بر تغییر، نهادینگی تدریجی دهیاری زنان را ایجاد می‌‌‌کند. تصدی سمت دهیار برای زنان و جامعه تجربه‌ای متعارض است.