تحلیل عوامل بازدارندۀ گرایش جوانان روستایی به خوداشتغالی مطالعۀ موردی: روستاهای بخش مرکزی شهرستان همدان

Abstract

امروزه توسعۀ کارآفرینی و خوداشتغالی در مناطق روستایی به نیازی جدی تبدیل شده است. هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی عوامل بازدارندۀ گرایش جوانان روستایی به خوداشتغالی است، که به شیوۀ پیمایشی انجام شده است. جامعۀ آماری تحقیق را جوانان روستایی 18 تا 29 سالة ساکن در مناطق روستایی بخش مرکزی شهرستان همدان تشکیل می‏دهند که از مجموع آنها، براساس فرمول کوکران 184 نفر با استفاده از روش نمونه‏گیری خوشه‏ای چندمرحله‏ای انتخاب شدند. پرسشنامه، مهم‌ترین ابزار جمع‌آوری اطلاعات در تحقیق حاضر است. روایی صوری پرسشنامه را متخصصان فن تأیید کردند و برای بررسی پایایی ابزار تحقیق، پرسشنامه در اختیار تعدادی از جوانان روستایی قرار گرفت. آلفای کرونباخ در تحقیق معادل 85/0 به‌دست آمد، که پذیرفتنی است. طبق نتایج به‌دست‌آمده، بازدارنده‌های گرایش جوانان به خوداشتغالی با استفاده از نتایج تحلیل‌عاملی در 6 عامل دسته‏بندی شدند. عامل نخست که با توجه به متغیرهای تشکیل‌دهنده عامل زیرساختی نام گرفت، با تبیین 60/10 درصد از واریانس به‌عنوان مهم‌ترین عامل معرفی شد. این عامل همراه با عوامل آموزشی، شخصیتی، اقتصادی، حمایتی، و فرهنگی درمجموع 84/54 درصد از واریانس را تبیین کردند.