نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمشکینی, سعیدfa_IR
dc.contributor.authorرسولی اقدم, هیمنfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-08T16:37:58Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-29T16:37:58Z
dc.date.available1399-07-08T16:37:58Zfa_IR
dc.date.available2020-09-29T16:37:58Z
dc.date.issued2019-06-22en_US
dc.date.issued1398-04-01fa_IR
dc.date.submitted2018-03-25en_US
dc.date.submitted1397-01-05fa_IR
dc.identifier.citationمشکینی, سعید, رسولی اقدم, هیمن. (1398). مقایسه تجمع برخی فلزات سنگین (جیوه، مس و روی) در بافت کبد و عضله ماهی کپور پرورشی و کپور دریایی (Cypinus carpio). تحقیقات دامپزشکی و فرآورده‌های بیولوژیک, 32(2), 75-83. doi: 10.22092/vj.2018.120174.1418fa_IR
dc.identifier.issn2423-5407
dc.identifier.issn2423-5415
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22092/vj.2018.120174.1418
dc.identifier.urihttps://vj.areeo.ac.ir/article_118066.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/2119
dc.description.abstractفلزات سنگین جزو آلاینده‌های غیرقابل تجزیه می‌باشند که بر موجودات زنده آب‌ها از جمله ماهی‌ها اثـر می‌گذارند. در این مطالعه به بررسی غلظت سه فلز سنگین جیوه، مس و روی در بافت عضله و کبد ماهی کپور وحشی (Cypinus carpio) دریای خزر و کپور پرورشی (مزرعه‌ای در اطراف شهر ارومیه با منبع آب چاه) بترتیب به عنوان نمونه‌های دریایی و پرورشی و برآورد میزان خطر پرداخته شد. در این تحقیق 20 نمونه ماهی کپور معمولی از این منابع تهیه گردید. فلزات سنگین با استفاده از دستگاه جذب اتمی مجهز به سیستم شعله اندازه‌گیری گردیدند. نتایج نشان داد حداکثر میانگین میزان این فلزات در ماهی کپور، مربوط به فلزات روی و مس در ماهی کپور دریایی بترتیب 52/7 ± 29/78 و 46/2 ± 24/6، و در کپور پرورشی بترتیب 5/21 ± 31/134و 9/7 ± 8/22 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن خشک بوده است و میزان فلز سمی و غیر ضروری جیوه در کپور پرورشی و دریایی به ترتیب 33/0 ± 48/1 و 13/0 ± 54/0 میلی‌گرم بر کیلوگرم وزن خشک بوده است. بین مقادیر فلزات اندازه گیری شده در دو بافت عضله و کبد اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد (05/0<P). میزان فلزات سنگین با شاخص‌های زیست‌سنجی (سن، طول و وزن) ماهی کپور در هر دو محل نمونه‌برداری ارتباط معنی‌داری مشاهده نشد (05/0<P). علاوه بر این، جنسیت ماهی کپور با تجمع دو فلز روی و جیوه ارتباط معنی‌داری داشته (05/0>P) در حالی‌که با تمرکز مس ارتباط معنی‌دار نداشت (05/0<P). مقایسه این فلزات با حد مجاز استانداردهای جهانی نشان داد که مقدار روی در کپور پرورشی از حد مجاز تمامی استانداردهای ذکر شده بالاتر است.fa_IR
dc.format.extent1199
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherموسسه تحقیقات واکسن و سرم سازی رازیfa_IR
dc.publisherAgricultural Research,Education and Extension Organizationen_US
dc.relation.ispartofتحقیقات دامپزشکی و فرآورده‌های بیولوژیکfa_IR
dc.relation.ispartofVeterinary Researches & Biological Productsen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22092/vj.2018.120174.1418
dc.subjectآلودگی فلزات سنگینfa_IR
dc.subjectکبد و عضلهfa_IR
dc.subjectجیوهfa_IR
dc.subjectرویfa_IR
dc.subjectکپور معمولیfa_IR
dc.subjectبیوشیمیfa_IR
dc.titleمقایسه تجمع برخی فلزات سنگین (جیوه، مس و روی) در بافت کبد و عضله ماهی کپور پرورشی و کپور دریایی (Cypinus carpio)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله کاملfa_IR
dc.contributor.departmentنویسنده مسئول، دانشیار، گروه بهداشت و کنترل کیفی مواد غذایی، دانشکده دامپزشکی دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentکارشناسی ارشد شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه ارومیه، ارومیه، ایرانfa_IR
dc.citation.volume32
dc.citation.issue2
dc.citation.spage75
dc.citation.epage83


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد