بررسی توان اشتغال‌زایی بخش ساختمان در ایران

Abstract

در مقاله حاضر سعی شده است اشتغال‌زایی بخش ساختمان از طریق تابع تقاضای نیروی کار بخش ساختمان مورد بررسی قرار گیرد. بر اساس الگوی به‌دست آمده از تابع هزینه تولیدکننده, تقاضای نیروی کار بخش ساختمان برای دوره 82-1353 برآورد شده است. نتایج حاصل از برآورد الگو‌های کوتاه‌مدت و بلندمدت تقاضای نیروی کار با استفاده از روش (ARDL) نشان از رابطه منفی بین دستمزد واقعی با اشتغال بخش ساختمان و همچنین رابطه مثبتی بین ارزش افزوده بخش مذکور با اشتغال آن بخش وجود دارد. همچنین الگوی تصحیح خطای (ECM) که بیانگر ارتباط اشتغال با متغیر‌های توضیحی در کوتاه‌مدت است، نشان می‌دهد که تقاضای نیروی کار بخش ساختمان در هر سال 49 درصد به‌سمت تعادل بلندمدت تعدیل می‌شود. در نهایت بر اساس الگوی به‌دست آمده و دو سناریوی انتخاب شده, اشتغال بخش ساختمان تا پایان برنامه چهارم توسعه مورد پیش‌بینی قرار گرفته است. نتایج حاصل از پیش‌بینی نیروی کار در بخش مذکور در هر دو گزینه حاکی از بالا بودن متوسط سهم اشتغال سالانه پیش‌بینی شده در این مطالعه در مقایسه با اشتغال سالانه کل پیش‌بینی شده در اهداف برنامه سوم توسعه است. طبقه‌بندی JEL: C2, C22, L1, L13.