پیش‌بینی اضطراب اجتماعی بر مبنای حمایت اجتماعی و خودکارآمدی اجتماعی در نوجوانان معلول جسمی- حرکتی

Abstract

پژوهش حاضر باهدف پیش‌بینی اضطراب اجتماعی بر مبنای حمایت اجتماعی و خودکارآمدی اجتماعی در نوجوانان معلول جسمی- حرکتی شهر شیراز انجام شد. روش پژوهش از نوع توصیفی و همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر و پسر معلول جسمی-حرکتی در سال تحصیلی 95-94 در مقطع متوسطه‌ی اول و دوم شهرستان شیراز بودندنتایج نشان داد از بین مؤلفه‌های خودکارآمدی اجتماعی، خودکارآمدی برای کنترل شناختی (41/0 =r) و خودکارآمدی برای کنترل عاطفی (26/0-= r) با ترس از ارزیابی منفی رابطه معنی داری دارد. علاوه بر این، از بین مؤلفه‌های حمایت اجتماعی،حمایت هیجانی/اطلاع رسانی 24/0-r= و حمایت مهربانی 24/0- r=با اجتناب و اندوه عمومی رابطه معنی‌داری دارد. از بین مؤلفه‌های خودکارآمدی اجتماعی، خودکارآمدی برای کنترل شناختی (32/0 =r) و خودکارآمدی برای کنترل عاطفی 36/0- r= با اجتناب و اندوه عمومی رابطه معنی‌داری دارد. همچنین مؤلفه‌های حمایت اجتماعی با اجتناب و اندوه در موقعیت‌های جدید رابطه معنی‌داری ندارد. همچنین، از بین مؤلفه‌های خودکارآمدی، خودکارآمدی برای کنترل شناختی (26/0 =r) با اجتناب و اندوه در موقعیت‌های جدید رابطه معنی‌داری دارد. نتایج رگرسیون نشان داد از میان مؤلفه‌های خودکارآمدی اجتماعی، تنها خودکارآمدی برای کنترل شناختی به‌طور معنی‌داری ترس از ارزیابی منفی (01/0p < - 4/0β=) اجتناب و اندوه عمومی (001/0p= - 27/0β=) و اضطراب و اندوه در موقعیت‌های جدید (01/0p < - 27/0β=) را پیش‌بینی می‌کند. با توجه به رابطه منفی مؤلفه‌های حمایت اجتماعی، با اضطراب اجتماعی، پیشنهاد می‌شود که درمانگران و متخصصان حوزه بهداشت روان، به نقش این متغیر در مداخلات درمانی توجه بیشتری نشان دهند.