مهارت‌های اجتماعی، رضایت از زندگی و جایگاه مهار در دانش‌آموزان دارای نارسایی شنوایی، بینایی و عادی

Abstract

هدف این پژوهش مقایسه مهارت­های اجتماعی، رضایت از زندگی و جایگاه مهار در دانش­آموزان دارای نارسایی شنوایی، نارسایی بینایی و عادی در مقطع راهنمایی و دبیرستان شهر اهواز بود. نمونه پژوهش حاضر 129 نفر، شامل 50 دانش­آموز داراینارسایی شنوایی، 28 دانش­آموز داراینارسایی بینایی و 51 دانش­آموز عادی بود که با پر کردن پرسشنامه­های مهارت­های اجتماعی، رضایت از زندگی و جایگاه مهار در این پژوهش شرکت کردند. طرح پژوهش علی-مقایسه ای بود و جهت آزمون فرضیه­ها از تحلیل واریانس چند­متغیری استفاده شد. یافته­ها بیان گر این بود که بین سه گروه تفاوت معنی­داری وجود دارد (001/0<P). بین سه گروه در متغیرهای مهارت­های اجتماعی و جایگاه مهار تفاوت معنی داری وجود داشت و در نتیجه افراد عادی نسبت به افراد داراینارسایی شنوایی و نارسایی بینایی مهارت­های اجتماعی بالاتری داشته و از جایگاه مهار درونی­تری برخوردار بودند، در پیگیری نتایج، این یافته به دست آمد که تفاوت مهارت‌های اجتماعی در مقایسه دانش­آموزان داراینارسایی شنوایی و بینایی معنی­دار و به نفع گروه داراینارسایی بینایی بود. در مورد جایگاه مهار نیز پیگیری نشان دهنده تفاوت معنی دار جایگاه مهار بیرونی در مقایسه گروه عادی و گروه داراینارسایی شنوایی و به نفع گروه داراینارسایی شنوایی بود، اما در متغیر رضایت از زندگی تفاوت معنی­داری بین سه گروه مشاهده نشد. کاربرد یافته ها در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.