مقایسه تأثیر توانبخشی رایانهیار و داروی روان محرک در بازداری پاسخ و توجه پایدار کودکان دارای اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف تعیین و مقایسهی اثربخشی توان‌بخشیشناختی رایانهیار با داروی روان محرک در بهبود کارکرد بازداری پاسخ و توجه پایدارکودکان با اختلال نارسایی توجه- بیش‌فعالی انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی و باطرحپیش‌آزمون- پس‌آزمون- پیگیری با دو گروه آزمایشی است. 23 کودک با اختلالنارسایی توجه- بیش‌فعالی به شیوه نمونهگیری در دسترس و بر طبق ملاکهای ورود وخروج انتخاب و بر اساس شدت اختلال همتا شده و به طور تصادفی به دو گروه دارو روانمحرک (11 نفر) و توانبخشی شناختی رایانهیار (12 نفر) انتساب یافتند. ابزارهایپژوهش شامل آزمون عملکرد پیوسته، پرسش‌نامه (SNAP-IV)، فرمکوتاه آزمون هوش تجدید نظر شده کودکان وکسلر و پرسش‌نامه نشانه های مرضیکودکان بود. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل ورایانس چندمتغیری اندازهگیری مکرر، تحلیل واریانس آمیخته و آزمونهای متعاقب آن استفاده شد.توانبخشی شناختی رایانهیار منجر به تغییرات موثر و ماندگاری در عملکردآزمودنیها در بازداری پاسخ و توجه پایدار شد. افزون بر این، با وجود بیشتر وماندگارتر بودن تغییرات حاصل شده در گروه توانبخشی شناختی رایانهیار نسبت بهگروه داروی روان محرک، این تغییرات به لحاظ آماری معنادار نشد. به طورکلی هر دو درمان در بهبود کارکرد اجرایی بازداری پاسخ و توجه پایدار موثر میباشند،در نتیجه توانبخشی شناختی رایانهیار را میتوان به عنوان جایگزین داروی روانمحرک به‌کار برد
کلید واژگان
بازداری پاسختوجه پایدار
توانبخشی شناختی رایانهیار
داروی روان محرک
اختلال نارسایی توجه- بیش‌فعالی
شماره نشریه
11تاریخ نشر
2013-09-231392-07-01
ناشر
دانشگاه علامه طباطباییAllameh Tabataba’i University
سازمان پدید آورنده
دانشجوی کارشناس ارشد روان‌شناسی بالینیsa.azamy@gmail.comاستادیار دانشگاه علامه طباطبائی
دانشیار دانشگاه علامه طباطبائی
شاپا
2252-00312476-647X
