اثربخشی آموزش مهارت‌های اجتماعی گروهی بر نارسایی هیجانی در کودکان با اختلال‌های طیف درخودماندگی

Abstract

کودکان با اختلال­های طیف درخودماندگی دشواری­های جدی در شناسایی، توصیف و تنظیم احساسات خود و دیگران را تجربه می­کنند. پژوهش در زمینۀ شناسایی مؤثرترین راهبردها برای حل این مشکل قابل‌تأمل است. پژوهش حاضر باهدف تعیین تأثیر مداخله مهارت­های اجتماعی گروهی بر نارسایی هیجانی پسران با اختلال­های طیف درخودماندگی 10 تا 12 سال انجام شد. روش آزمایشی. نمونه­گیری به‌صورت نمونه در دسترس بود و حجم نمونه 14 کودک بودند که با مراجعه به پرونده آن‏ها بر مبنای حداقل بهره هوشی متوسط و مهارت­های زبان درکی و جنسیت با استفاده از پرسشنامه نارسایی هیجانی ریف، اوسترلد، میرام (2006) در دو گروه 7 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. مقایسه­ی نتایج با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه­گیری­های مکرر نشان داد که پسرانی که تحت آموزش مهارت­های اجتماعی قرار گرفتند به‌طور معناداری در غلبه بر نارسایی هیجانی پیشرفت به دست آورند. پیشنهاد می­شود با توجه به نتایج پژوهش حاضر از آموزش مهارت­های اجتماعی برای مقابله با نارسایی­های هیجانی کودکان با اختلال­های طیف درخودماندگی جهت برنامه­ریزی آموزشی و توان‌بخشی آنان استفاده شود.