کاربردهای خاصّ «را» در برخی متون فارسی
(ندگان)پدیدآور
باباسالار, اصغرنوع مدرک
Textمقاله پژوهشی
زبان مدرک
فارسیچکیده
معانی و کاربردهای مختلف «را» در کتب و مقالات دستوری، محلّ بحثها و مناقشات گوناگونی بوده است. گروهی از دستورنویسان آن را حرف نشانه و نقشنما شمردهاند و برخی آن را حرف اضافه دانستهاند. در کتب سنّتی دستور نیز معانی چندی برای «را» ذکر کردهاند؛ از جمله اختصاص، استعانت، تعلیل، توضیح، موافقت، مطابقت. در این مقاله، هفت نوع کاربرد مختلف «را» بازشناخته شده است: «را» به عنوان نشانۀ مفعول صریح و غیرصریح؛ «را» به عنوان نشانۀ حرف اضافه؛ «را» به عنوان نشانۀ کسرۀ اضافه؛ «را»ی فکّ و فصل اضافه؛ «را»ی زاید و تأکید؛ «را» با نهاد؛ «را» با افعال مجهول. در مقاله دربارۀ هر یک از این کاربردها، آرا و دیدگاههای دستورنویسان مختلف مرور شده و با ارجاع به برخی متون زبان و ادب فارسی، شواهد جدید و نکات تازهای امکان عرضه یافته است.
کلید واژگان
«را»حرف اضافه
فکّ و فصل اضافه
حرف زاید
مضافٌالیه
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2013-08-231392-06-01
ناشر
دانشگاه تهرانTehran University, Faculty of Literature & Humanities
سازمان پدید آورنده
استادیار گروه زبان و ادبیّات فارسی دانشگاه تهرانشاپا
2251-92622676-4113




