نقش دارالسّلطنه تبریز در ایجاد و گسترش رویکرد وقوعی به شعر

Abstract

مکتب وقوع به لحاظ تحولات سیاسی ـ اجتماعی در پیوند با دو دورة تیموری ـ به‌خصوص در نیمة دوم قرن نهم ـ و دورة صفوی است. این سبک از اوایل قرن دهم آغاز شد و در اواسط همان قرن رشد کرد و تا ربع اوّل قرن یازدهم ادامه یافت. درخصوص اشعار مکتب وقوع و تحلیل محتوای آن مباحثی پراکنده گفته شده است، امّا درمورد خاستگاه جغرافیایی آن، تاجایی‌که مولّفان جستجو کرده‌اند، هیچ بحث جدّیی مطرح نشده است. نویسندگان در این مقاله کوشیده‌‌اند با توجّه به حضور پیشاهنگان مکتب وقوع در آذربایجان و متعاقباً تحوّل در عرصة نقّاشی مکتب تبریز، به نقش دارالسّلطنة تبریز در پذیرش و بالندگی نگاه‌های آفاقی در عرصة هنر و ادبیّات بپردازند.