سیر مدرنیسم در داستان‌های کوتاه کلباسی

Abstract

محمد کلباسی (متولد 1322) از بانیان جُنگ اصفهان و از اعضای انجمن ادبی صائب و از نویسندگان مکتب اصفهان است. او گریزان از شهرت، تنها شش مجموعه داستان کوتاه به چاپ رسانده است. وی در داستان متأثر از نویسندگانی چون بهرام صادقی و بورخس است. این مقاله سعی دارد به بررسی سیر مدرنیسم در داستان‌های کوتاه کلباسی بپردازد. روش تحقیق به‌صورت مطالعه کتابخانه‌ای و تحلیل محتوا و بررسی نمونه‌هایی از آثار کلباسی بوده است. کلباسی سبکی درون‌گرا دارد و به اعماق روح و روان شخصیت‌ها وارد می‌شود. همچنین به اهمیت صناعت در داستان تأکید دارد و در فرم داستان تحولی ایجاد می‌کند. کلباسی با تأثیر پذیرفتن از جریان مدرنسیم در داستان‌هایش قهرمان‌های داستانش را مقهور دنیای اطراف می‌کند و آن‌ها را در برابر چالش‌های زندگی ناتوان نشان می‌دهد. او با استفاده از نمادگرایی، ابهام را وارد داستان‌های خود می‌کند و با استفاده از زاویه دید اول‌شخص و استفاده از جریان سیال ذهن، تنهایی انسان مدرن را نشان می‌دهد. کلباسی راوی حیرت انسان است؛ آدم‌هایی که ناگهان با چهره‌ای از مرگ روبه‌رو می‌شوند؛ قهرمان‌هایی که نمی‌فهمند چرا حوادث چنین سخت و بی‌خبر بر ایشان فرود می‌آید. زمان در داستان‌های کلباسی شتاب دارد. او این شتاب را با جمله‌های کوتاه و بریده به بهترین شیوه نشان می‌دهد. در کل می‌توان گفت همه داستان‌های کلباسی مدرن نیستند، اما وصف در شماری از آثارش با شگردهای مدرنیستی است.