سبک شناسی قافیه در شعر فارسی
(ندگان)پدیدآور
مدرس زاده, عبدالرضانوع مدرک
Textزبان مدرک
فارسیچکیده
در این مقاله ، ضمن ارائه تعریف های ادیبان گذشته و حال، از قافیه و بررسی جایگاه ادبی، هنری و موسیقایی آن در شعر فارسی، بر این نکته تاکید کردهایم که قافیه بخشی از واژگان در دسترس هر شاعر است و واژهای است که از زبان معیار برخاسته است و نقش و ارزشی سبکی دارد و همین که شاعر از میان دهها کلمه هم وزن و هم آهنگ، برخی از آنها را به عنوان قافیه انتخاب میکند و در شعرش می آورد، ناخود آگاه تشخص سبکی خود را نشان داده است.این تشخّص سبکی در ویژگیهای سبکی شعر آن شاعر و نیز سبک دوره (Period Style) در روزگار او ریشه دارد و شعر شاعر را برجسته میکند. در ادامه مقاله نمونه هایی از کارکردهای سبکی قافیه در شعر شاعران دوره های گوناگون را ارائه کردهایم. یادآور می شود که در تحقیقات ادیبان معاصر به قافیه از منظر سبکشناسی توجه نشده است.
کلید واژگان
قافیهسبک شناسی
سبک شخصی
سبک دوره
شعر معاصر
شماره نشریه
3تاریخ نشر
2008-11-211387-09-01
ناشر
انجمن ترویج ادب فارسیUniversity of Isfahan




