تحلیل آرمانگرایی ملی- سیاسی و ناسیونالیسم انقلابی دراشعارسیاوش کسرایی با تأکید بر مؤلفه های مکتب رمانتیسم اجتماعی

Abstract

ادب فارسی ایران دراوایل قرن بیستم، به رمانتیسم روی آورد. این امر از رمانتیک های فرانسوی و مساعد بودن فضای فکری و اجتماعی ایران که برای رشد چنین روحیاتی آماده بود تأثیرپذیرفته است و می توان آن را در مجموعۀ اشعار نیما و پیروان او و برخی از شاعران سنت گرا مشاهده کرد. سیاوش کسرایی از شاعران توانای معاصر است که غالب اشعار او از اصول حاکم بر مکتب رمانتیسم پیروی می کند.دراین پژوهش که به روش توصیفی و تحلیل محتوا انجام گرفته است اصول و رویکردهای محتوایی رمانتیسم اجتماعی و همچنین مهمترین جریان شعری جامعه‌گرای انقلابی، در شعر کسرایی مورد نقد و تحلیل قرار گرفت. عمده ترین نمودهای رمانتیسم اجتماعی درشعرسیاوش کسرایی عبارتند از: دلبستگی آرمانی به انقلاب و آزادی، همدردی با محرومان ورنج هایشان ،امید به افق روشن وآیندۀ آرمانی، میهن دوستی و ناسیونالیسم و توجه به شکوه از دست رفتۀایران،جستجوی قهرمان رمانتیک و ستایش آن. ناسیونالیسم،اصولاً یک ایدئولوژی رمانتیک است و با این وصف سیاوش کسرایی رامی توان ازشاخص ترین نمایندگان شعرنوآرمانگرای ملی - سیاسی و انقلابی- دهه های سی و چهل به شمارآورد.