مدل ساختاری عوامل ارگونومیک مؤثر بر اجرای سیستم مدیریت کیفیت

Abstract

رعایـت نکردن مسائل ارگونومیک در محـیط کار موجب کاهش کارایی و کیفیت می­گردد و در نتیجه هزینه­هـای بسیار زیادی را هم برای کـارفرما و هم برای کارکنان به دنبال خواهد داشت. تحقیقات بسیاری در زمینه نقش ارگونومی در کاهش ناراحتی‌های عضلانی- اسکلتی، افزایش بهره­وری، بهبود کیفیت، زندگی کاری، ایمنی و کارایی کلی سازمان انجام یافته است و متخصصان ارگونومی نیز با بهینه کردن تناسب بین انسان – ماشین و محیط، کارایی سیستم‌ها را بهبود بخشیده‌اند. لیکن امروزه توجه به ارگونومی از حد یک ابزار فراتر رفته و به یک استراتژی برای بهبود بهره­وری سیستم و بهبود راندمان و عملکرد انسان تبدیل شده است. در این تحقیق، سعی شـده اسـت با توجه به الزامات سیستم مدیریت کیفیت به ارائه یک مدل ساختاری در زمینه تأثیرگذاری جنبه­های مختـلف ارگـونومی شـامل: فیزیولوژی کار، بیومکانیک شغلی، روان شناسی مهندسی و آنتروپومتری بر نظام کیفیت و بهره ­وری پرداخته شود. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می­دهد که از بین عوامل ارگونومیک محیط کار، عامل بیومکانیک شغلی بیشترین تأثیر را بر اجرای سیستم مدیریت کیفیت جامع دارد.