ارزیابی نهادی حکمرانی شهری در تهران با تاکید بر نظارت همگانی

Abstract

<em>«نظارت همگانی» به‌ عنوان یک نهاد عرفی- اجتماعی، فصل مشترک و در واقع پیش ­زمینه تحقق و دستیابی به دیگر ملاحظات حکمرانی و شاخص­های آن در بعد شهری محسوب می‌شود. تجربه و عملکرد سامانه 1888 مجموعه مدیریت شهری تهران در طی 10 سال اخیر گواه این فرضیه هست که «نظارت</em> <em>همگانی</em> <em>می‌تواند در</em> <em>جایگاه</em> <em>یک ‌نهاد</em> <em>بومی،</em> <em>پیش­ زمینه</em> <em>حکمرانی</em> <em>شهری</em> <em>و</em> <em>حلقه واسطی برای تحقق</em> <em>شاخص­های آن ‌باشد». این سامانه با مأموریت تسهیل­سازی و تحقق رویه نهادی نظارت همگانی با فراهم نمودن امکان و شرایط لازم برای مشارکت و نظارت همزمان شهروندان بر مجموعه مدیریت شهری (عوامل و عملکردها)، در نهادینه ­سازی پاسخ­گویی، مسئولیت­پذیری و ایجاد اعتماد متقابل بین ذینفعان شهر تهران و شهرداری در چارچوب الگوی حکمرانی شهری به شکل قابل توجهی موفق بوده و می­تواند در قالب یک الگوی ملی در دستور کار سیاستگذاری باشد. </em>