سرشت انسان و چرایی جنگ در مکتب امام خمینی (ره)

Abstract

مروری بر همۀ مکاتب امنیتی و نیز نظریات جریان اصلی در روابط بین‌الملل به‌وضوح مؤید آن است که شالودۀ تمامی آنها بر درکی فلسفی از سرشت انسان بنا شده و سپس در مقام مفروض برای نظریات معطوف تجلی یافته است. در مکتب امام خمینی (ره) با تعریفی بدیل از سرشت انسان، علت اصلی جنگ در سطح انسان‌شناسی،کشش و میل سیری‌ناپذیر هر یک از دو جنود خیر و شر در به انقیاد کشاندن و سلطه بر دیگری تبیین می‌شود که پیروزی جنود رحمانی بر جنود شیطانی، انسان را به امنیت حقیقی که کمال و سعادت است و تفوق جنود شر و شیطانی بر جنود خیر و رحمانی، انسان را به شقاوت که اوج ناامنی است، می‌رساند. در این مکتب، با وجود تأکید بر صلح عادلانه و نفی هر گونه میل به جنگ و سلطه‌گری، با فرض وجود تقابل و تعارضِ ذاتی میان حق و باطل، بر اصالت جهاد و آمادگی همیشگی برای آن تصریح می‌شود. علل و ضرورت‌های جنگ از منظر امام خمینی (ره) و چگونگی رابطۀ میان جنگ و صلح در نگاه ایشان، مهم‌ترین سؤالاتی است که در قالب فلسفۀ جنگ در مکتب امام خمینی (ره) با روش اسنادی و توصیف و تحلیل کیفی، واکاوی شده است.