اثر حاد کشش ایستا، بالستیک و PNF بر عملکرد پرش عمودی، چابکی و دوی سرعت در بازیکنان فوتبال جوان

Abstract

زمینه و هدف: درمرحله گرم کردن، استفاده از نوع و زمان‌های متفاوت کشش پیش از شروع فعالیت‌های ورزشی از اهمیت زیادی برخوردار است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر تعیین آثار حاد کشش ایستا، بالستیک و PNF بر عملکرد پرش عمودی، چابکی و دوی سرعت 50 متر در بازیکنان مرد جوان فوتبال بود. روش تحقیق: از تعداد 30 نفر از بازیکنان فوتبال مرد جوان که حداقل 2 سال سابقه تمرینی داشتند، 11 نفر به طور تصادفی انتخاب و در 6 حالت متفاوت شامل دو حالت کشش ایستا (s5×2 و s10×2)، دو حالت کشش بالستیک (s5×2 و s10×2)، کشش PNF (s15×s6×s10) و کنترل (بدون کشش) بودند، بررسی شدند. از آزمون پرش عمودی سارجنت، آزمون چابکی بالسوم و دوی سرعت 50 متر جهت اندازه گیری متغیرها استفاده شد. آزمون تحلیل واریانس دو سویه با اندازه گیری تکراری جهت مقایسه تفاوت ها در حالت‌های متفاوت تحقیق مورد بهره برداری قرار گرفت و سطح معنی داری 05‏/0>p منظور گردید. یافته ها: کشش‌های بالستیک (s5×2) و (s10×2) موجب افزایش معنی‌دار در عملکرد پرش عمودی (به ترتیب با 0/03=p و 0/03=p) و دوی سرعت (به ترتیب با 0/04=p و 0/04=p)؛ و کشش‌های ایستا (s5×2) و (s10×2) موجب کاهش معنی‌دار در عملکرد چابکی (به ترتیب با 0/02=p و 0/04=p)؛ و کشش PNF تنها موجب کاهش معنی‌دار در عملکرد پرش عمودی (0/02=p) گردیدند. نتیجه گیری: کشش بالستیک نسبت به دیگر روش‌های کشش، در زمان گرم کردن برتری دارد. از کشش‌های ایستا و PNF می توان در زمان‌های کوتاه استفاده کرد، اما زمان بیشتر از 20 ثانیه در این گونه کشش‌ها، موجب افت عملکرد پرش عمودی، چابکی و دوی سرعت در بازیکنان فوتبال مرد جوان می‌گردد.