ارزیابی محیط داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد بر مبنای مدل وایزبورد؛ 1395

Abstract

هدف:<br /> آگاهی یافتن از وضعیت محیط داخلی بیمارستان ها می تواند نقطه شروع برنامه ‌ریزی جهت بهبود عملکرد بیمارستان باشد. هدف از مطالعه حاضر ارزیابی محیط داخلی بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد با استفاده از مدل شناخت سازمانی وایزبورد بود.<br /> روش بررسی:<br /> این پژوهش مقطعی بر روی 360 نفر از کارکنان بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1395 انجام شد. جهت جمع ‌آوری داده‌ ها از پرسشنامه استاندارد وایزبورد استفاده شد. در این پرسشنامه وضعیت هریک از ابعاد هفت‌گانه و کل محیط داخلی بیمارستان با استفاده از 35 سؤال با مقیاس لیکرت هفت گزینه ‌ای سنجیده شد. کسب میانگین امتیاز 4 به‌ عنوان وضعیت خنثی، بیشتر از 4 قوت و کمتر از 4 وضعیت ضعیف در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از روش های آماری توصیفی و آزمون های آماری اسپیرمن، من ویتنی و کروسکال والیس تحلیل شد.<br /> یافته ‌ها:<br /> محیط داخلی بیمارستان های مورد مطالعه در بعد ارتباطات در وضعیت ضعیف، در بعد ساختار سازمانی در وضعیت خنثی و در ابعاد هدف ‌گذاری، هماهنگی، رهبری، پاداش، نگرش کارکنان به تغییر و کل در وضعیت قوت ارزیابی گردید. بین ساختار سازمانی با نوع استخدام و بین هدف‌گذاری و هماهنگی با رسته شغلی رابطه معنادار آماری مشاهده شد. همچنین بین هماهنگی و مکانیسم پاداش با وضعیت تأهل نیز رابطه معنادار آماری مشاهده شد.<br /> نتیجه‌ گیری:<br /> به ‌طور کلی وضعیت محیط داخلی بیمارستان های مورد مطالعه در شرایط قوت بود. هر چند که در دو بعد ارتباطات و ساختار سازمانی نیز می‌توان با اصلاح ساختار سازمانی و تقویت ارتباطات درونی، وضعیت محیط داخلی بیمارستان ها را هر چه بیشتر بهبود بخشید.<br /><br />