مقایسه زمان رسیدن به اوج گشتاور و مدت زمان شتاب گیری در کاراته کاران حرفه ای

Abstract

هدف: <br/>هدفاین تحقیق اندازه گیری تفاوت بین زمان شتاب‌گیری و مدت زمان رسیدن به اوج گشتاور عضلات مفصل زانو قبل و بعد از خستگی عضلانی در کاراته‌کاران حرفه‌ای زن بود. <br/>روش بررسی: <br/>13 زن ورزشکار کاراته‌کار نخبه (سن:3/1±5/15سال) با استفاده از دستگاه بایودکس ایزوکینتیک3 در سرعت‌‌‌های 60، 180 و 300 درجه بر ثانیه قبل و بعد از پروتکل خستگی عضلات چهارسرران و همسترینگ مورد ارزیابی قرار گرفتند. <br/>یافته‌ ها: <br/>تفاوت معناداری در متغیرهای زمان رسیدن به اوج گشتاور و زمان شتاب‌گیری قبل و بعد از خستگی عضلانی در سرعت زاویه‌ای60 درجه بر ثانیه مشاهده نشد (0/05<p). در سرعت 180 درجه بر ثانیه هر دو گروه عضلات همسترینگ و چهارسرران، زمان رسیدن به اوج گشتاور کمتری را بعد از خستگی نشان دادند (0/05>p). در سرعت 300 درجه بر ثانیه فقط گروه عضلات همسترینگ، زمان رسیدن به اوج گشتاور و زمان شتاب‌گیری بالاتری را بعد از خستگی عضلانی نشان دادند (0/04=p). <br/>نتیجه‌ گیری: <br/>نتایج پژوهش حاضر نشان داد که نیازهای عملکردی عضلات خسته زنان کاراته‌کار حرفه‌ای لزوماً میزان قدرت آن‌ها نیست. زیرا زمان رسیدن به اوج گشتاور و همچنین زمان شتاب‌گیری نیز پس از خستگی عضلانی دچار تغییر گردید. با وجود این، خستگی عضلانی می‌تواند سبب ایجاد عدم تعادل در بین گروه‌های عضلانی به ویژه در سرعت‌های بالا شود که احتمال آسیب‌دید‌گی در مفصل زانو را افزایش می‌دهد.