| dc.description.abstract | استیس در مقاله خود داستان سرگردانى انسان هایى را مطرح مى کند که از خدا و معنویت جدا شده اند, در واقع, داستان انسان هایى که به خدا و امور معنوى باور ندارند. میوه تلخ این فاصله گیرى براى بسیارى از انسان ها بى معنایى است.<br />مقاله استیس در دو بخش تنظیم شده است: در بخش اوّل سرگردانى و در بخش دوم راه حل ها, بررسى آن ها و در نهایت, راه حلّ خودش را ارائه مى دهد. همان طور که از عنوان مقاله پیداست, استیس مدعى مى شود که زندگى کسانى که به خدا و معنویت اعتقاد ندارند, بى معناست, و در این بى معنایى نیز معنایى نهفته است. این عبارت به دو معنا مى تواند باشد: یکى آن که زندگى بدون خدا واقعا بى معناست, اما در عین حال, مى توان در جست وجوى معنایى در این زندگیِ بى معنا بود و به آرامش رسید. دیگر آن که زندگى اى که در ظاهر بى معناست, واقعا بى معنا نیست. به هر حال, استیس در بخش پایانى مقاله راه حلّ خود را براى فایق آمدن بر سرگردانى ارائه مى دهد و در آن جا معلوم مى شود که کدام یک از این دو احتمال مورد نظر استیس است؟<br />تلاش نگارنده این خواهد بود که در چهار بخش مقاله را به پایان ببرد. در بخش نخست, اجمالا بخش اوّل مقاله استیس که در صدد بیان بى معنایى زندگى نوین است, گزارش خواهد شد; در بخش دوم, بخش اوّل مقاله او مورد بررسى قرار خواهد گرفت; در بخش سوم, گزارشى اجمالى از بخش دوم مقاله استیس, یعنى راه حل هاى پیشنهادى وى براى فایق آمدن بر پوچى و بى معنایى, ارائه مى شود و در بخش پایانى به بررسى این راه حل ها و ارائه راه حلّ مورد نظر پرداخته خواهد شد. | fa_IR |
