تجربه دینى

Abstract

اشتن یک تجربه<br /> (داشتن یک تجربه) به معنایى مرتبط با دین, عبارت از آن است که شخص در حالتى آگاهانه که دست کم تا حدى قادر به توصیف آن است, قرار گرفته باشد. (داشتن یک تجربه دینى) به معناى دارا بودن حالتى آگاهانه است که در ظرف یک دین یا نظام مفهومى دینى, به لحاظ نجات بخشى اساسى است.<br /> دین<br /> یک دین یا نظام مفهومى دینى دو مؤلفه اساسى, یعنى تشخیص (درد) و درمان دارد. مؤلفه تشخیص (درد) مى گوید هر بشرى را علت [= بیمارى] غیرجسمانى اساسى اى چونان عمیق هست که اگر مداوا نشود, نیروى بالقوه وى به عرصه فعلیت در نمى آید و فطرت وى به نحو فلج کننده اى معیوب مى شود. اینجاست که درمانى براى آن ارائه مى شود. از منظر یک سنت دینى مشخص, داشتن یک تجربه, تنها و تنها در صورتى از لحاظ نجات بخشى اساسى است که واجد بودن آن تجربه (طبق درمان پیشنهادى آن دینِ), مؤلفه اى ضرورى در مداواى بیمارى آن شخص (بنابر تشخیصى که آن سنت داده است) باشد.