بازنگرى اعتبار تجربة دینى

Abstract

مسئلة اعتبار تجربة دینى[i]، نظر جدیدى در الاهیات نیست.[ii] حجیت پیامبر بر تجربة دینى او مبتنى شده است. اما ارمیاى نبى[iii] اعلان مى‌دارد که «شریعت خداوند در ]فطرت[iv] [همة انسان‌ها نهاده شده است» و نویسندة ]کتاب[ امثال (20:27) بیان مى‌دارد که روح انسان چراغ خداوند است. پولس[v]، روح ساکن خدا ]در ما [را اساس ایمان دینى مى‌داند و انجیل چهارم[vi] بر اعتبار روح‌القدس تأکید مى‌ورزد. بعد از دوره‌اى که در خلال آن هدایت نور باطنى تابع مرجعیت کلیسا[vii] قرار گرفته بود، با رنسانس حرکت جدیدى به‌سمت تجربه‌هاى خوداعتباربخشِ فردى، ایجاد شد. در دوره‌هاى جدید بود که این نظریه به‌طور واقعی در بحث الاهیاتى بسیار تأثیرگذار شد <br clear="all" />

[i]. religious experience

.[ii] برای مطالعة بیشتر در دربارة آنچه که مطالب گفته شده بر آنها مبتنی است، نک: C. J. Cadoux, <em>Catholicism and Christianity</em>, pp.14-42.

.[iii] <em>ارمیای نبی</em>، 31 : 33

[iv].inward parts

[v].<em> Gal</em>. 4:6f; <em>Rom</em>. 8:14-18, 26f.

.[vi] <em>یوحنا</em> 13f :16

.[vii] حتی عارفان الاهی بودن «نداهای» خود را با تطبیق آنها با مقبولات راستین مورد سنجش قرار می دهند.نک: H. Delacroix, <em>Histoire et Psychologie du Mysticisme</em>, p. 415.