طبرسی؛ اسوه و الگوی مفسّران

Abstract

هدف این نوشتار، معرّفى طبرسى (468 - 548 هق.( و آثار قرآنى اوست. نویسنده پس از گزارش فشرده از بیوگرافى طبرسى و وجه نامگذارى وى به طبرسى و اختلاف آوانگارى آن، نخست از تألیفات وى سخن گفته سه تفسیر مجمع‌البیان، الکافى الشافى و جوامع الجامع را نام مى‌برد سپس استادان و شاگردان طبرسى را معرفى کرده از تألیفات وى گزارش مى‌کند و در این راستا از دو تألیف وى یکى در فقه »المؤتلف من المختلف بین أئمة السلف« و دیگر در سیره اهل بیت)ع( »إعلام الورى بأعلام الهدى« نام مى‌برد. آن گاه به معرفى تفسیر مجمع البیان پرداخته شیوه نگارش و ترتیب مطالب در آن را بیان مى‌کند، در پایان روش تفسیرى طبرسى را در مجمع البیان توضیح داده عناوین زیر را مطرح مى‌کند: 1- نظم بدیع 2- متن محورى 3- ادب پژوهش 4- همه‌نگرى 5- جامعیت در علوم 6- ماندگارى با جارى اعصار 7- معیار بودن تفسیر و تفسیر معیار بودن 8- متن درسى بودن