بررسی کارایی جاذب پوست سخت گردو در حذف نیترات‌ از محلول‌های آبی

Abstract

مقدمه: غلظت بالای نیترات در آب آشامیدنی برای سلامت مضر است بطوریکه در معده کودکان نیترات به نیتریت احیا شده و بیماری متهموگلوبینما را سبب می‌گردد. بنابراین حذف نیترات آبهای آلوده ضرورت دارد. هدف از این مطالعه تعیین کارایی جاذب پوست سخت گردو در حذف نیترات از محلولهای آبی است.<br /> مواد و روش‌ها: مطالعه بنیادی – کاربردی حاضر در مقیاس آزمایشگاهی و به صورت ناپیوسته انجام گرفته است. ابتدا پوست سخت گردو جمع‌آوری شده و در کوره در دمای 700 درجه سانتیگراد به مدت یک ساعت سوزانده شد. جادب حاصل پس از خرد نمودن در هاون، با الک 20 و 100 مش دانه‌بندی گردید. تاثیر pH ، زمان تماس، دوز جاذب و غلظت اولیه نیترات بر عملکردجذب مورد بررسی قرار گرفت. غلظت نیترات در طول موج‌های 220 و 275 نانومتر توسط دستگاه اسپکتوفتومتر UV به روش استاندارد متد اندازه‌گیری شد. pHPZC جاذب نیز اندازه‌گیری شد.<br /> یافته‌ها: نتایج این مطالعه نشان داد که pH بهینه 9 می‌باشد بطوریکه در pH بالاتر و پائین‌تر از بهینه به ترتیب درصد حذف افزایش و کاهش می‌یابد. راندمان حذف تا زمان تماس تا 120 دقیقه افزایش ولی بعد از 120 دقیقه درصد حذف کاهش یافت. افزایش دوز جاذب و غلظت اولیه‌ی آلاینده به ترتیب سبب افزایش و کاهش راندمان جذب ‌گردید. در شرایط بهینه راندمان حذف نیترات 78 درصد بود.<br /> نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که جادب پوست سخت گردو می‌تواند به عنوان یک جاذب ارزان و موثر جهت حذف نیترات مورد استفاده قرار گیرد. فرآیند حذف در محیط قلیایی موثرتر است.