کاوشی در وجهه در تعارف ایرانی

Abstract

تعارف از مهم­ترین مولفه­های هویت فرهنگی ایرانیان و عنصر اصلی ادب آیینی فارسی است و نقش مهمی را در ارتباطات ایرانیان و ارتباطات بین فرهنگی میان ایرانیان و غیرایرانیان ایفا می­کند (نک: عموزاده زاده و توانگر، 2005). پژوهش پیش­رو از دیدگاه کاربرد­شناسی زبان مقولۀ وجهه را به عنوان "پیوند­و­جدایی رابطه­ای"(اراندیل، 2010) در عرف تعارف مورد کاوش قرار می­دهد. به‌طور مشخص، این مقاله با تحلیل تعاملات برگرفته از مکالمات روزمره و سازمانی نشان می­دهد که چگونه پیوندو­جدایی رابطه­ای از طریق دستاورد متعاملانه­ی تعارف حاصل می­گردد. مکالمات روزمره و دانشگاهی ضبط­شده داده­های این تحقیق را تشکیل می­دهند. نتایج نشان می­دهند که با استفاده از رویکرد جدید وجهه به­عنوان پدیده­ای رابطه­ای و تعاملی می­توان همزمان مقداری پیوند­و­جدایی رابطه­ای را در هر تعامل تعارف متصور شد.