تأثیر پیچیدگی بازنمودی فعل فارسی بر زمان پردازش

Abstract

برخی از افعال از نظر بازنمود ذهنی از افعال دیگر پیچیده­ترند. این پیچیدگی را می‌توان به عواملی معنایی همچون تعداد احتمالات ساختار موضوعی و یا تعداد مشارکان درگیر در کنش آن فعل­ها در واژگان ذهنی سخنگویان نسبت داد. در این پژوهش فرضیه پیچیدگی ساختار موضوعی مورد نظر آرنز و سوئینی (1995) مبنی بر اینکه تفاوت پردازشی فعل‌ها را می‌توان به تعداد نقش‌های تتایی (روابط معنایی، تعداد مشارکان) در هر احتمال ساختار موضوعی نسبت داد، در زبان فارسی و بر روی بیست نفر از سخنگویان بومی طبیعی به آزمایش گذاشته شده است. روش آزمون­ها نیز تصمیم‌گیری واژگانی چند حسی بوده است. پس از تحلیل آماری نتایج حاصل از آزمون­ها -با استفاده از آزمون آماری تی- این فرضیه­ در زبان فارسی به اثبات رسید. نتایج نشان می‌دهد که آموزش ساختارهای فعلی پیچیده از نظر بازنمود ذهنی منجر به تعمیم قواعد به داده­هایی با پیچیدگی کمتر می­شود و یادگیری آن­ها را تسهیل می‌کند. تلویحات و نتایج ضمنی این تحقیق عبارتند از: معرفی نظریه کارآمد "تاثیر پیچیدگی در درمان آسیب­های زبانی(آفازی) "، ارائه داده­های زبانی عینی که می­توانند در جلسات گفتار درمانی به کار گرفته شوند و به کارگیری آن‌ها تعداد جلسات را کاهش خواهد داد.