الگوی پراکنش مکانی و میزان خشکه‏ دارهای قطور در جنگل‌های طبیعی مدیریت شده و مدیریت نشده منطقه خیرودکنار نوشهر

Abstract

اهمیت بوم ­شناسی خشکه ­دارها موجب شده تا جمع ­آوری اطلاعات مربوط به آنها به طور روزافزون گسترش یابد و در طرح­ های مدیریتی مورد توجه قرار گیرند. با توجه به نقش کلیدی خشکه ­دارها در زیست‎ بوم جنگل، مطالعه حاضر به بررسی برخی از مهمترین خصوصیات خشکه­ دارها از جمله میزان، حجم و الگوی پراکنش مکانی در یک جنگل طبیعی با غالبیت راش می­ پردازد. بدین منظور دو منطقه مدیریت شده و مدیریت نشده از سری گرازبن جنگل خیرودکنار نوشهر به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب و آماربرداری صددرصد از خشکه ­دارها انجام شد. به طوری که گونه، قطر برابر سینه و ارتفاع خشکه ­دارهای سرپا و در خصوص خشکه­ دارهای افتاده نیز گونه درختی، قطر میانی و طول آنها ثبت و اندازه­ گیری شد. همچنین به منظور تعیین الگوی مکانی خشکه­ دارها، موقعیت هر یک از خشکه­ دارها با روش فاصله-آزیموت و با استفاده از فاصله­ یاب لیزری به ­دست آمد، سپس با توابع تک متغیره آماره اورینگ (O-ring) بررسی شد. نتایج نشان داد که فراوانی خشکه­ دارها در منطقه مدیریت شده بیشتر از منطقه مدیریت نشده بود، در حالی که حجم خشکه­ دارها در منطقه مدیریت نشده بیشتر می ­باشد. بیشترین تعداد در هکتار خشکه ­دارها در منطقه مدیریت شده و در طبقه کم قطر بوده و بیشترین حجم خشکه­ دارها مربوط به منطقه مدیریت نشده و در طبقه قطور و خیلی قطور می­ باشد. آماره اورینگ نشان داد که الگوی پراکنش کل خشکه­ دارها در منطقه مدیریت شده و مدیریت نشده تصادفی است. با توجه به نتایج پژوهش می­ توان بیان نمود که آشفتگی در منطقه مورد بررسی در مقیاس کوچک صورت گرفته است. میزان خشکه­ دار به ویژه در منطقه مدیریت شده از شرایط مطلوبی برخوردار نبوده و افزایش آن از جمله الزاماتی است که با توجه به آشفتگی و الگوی ساختار باید مدنظر قرار گیرد.