انسان شناسی دین و نمادهای قدسی در اندیشه کلیفورد گیرتس

Abstract

یکی از بنیادی ترین مباحث در مطالعات دینی، مبحث ادیان ابتدایی است . پژوهش درباره<br />ادیان ابتدایی از سده نوزدهم آغاز شد . رشته ای که مطالعه در این زمینه را عهده دارشد<br />نام گرفت . این رشته به تدریج از مسئله « انسان شناسی دین » و سپس « انسان شناسی »<br />فراتر رفت و برای شناخت دین و ریشه های آن به مطالعه فرهنگ جوامع روی « خاستگاه »<br />آورد و ازآنجا که نمادها مهم ترین اجزاء فرهنگ هر جامعه را تشکیل می دهند شناختن<br />نمادهای هر جامعه را لازمه شناخت فرهنگ و دین آن جامعه دانست . مهم ترین دغدغه این<br />مقاله پاسخ گفتن به این پرسش است که انسان شناسی نمادین و تفسیری چیست و دین را<br />چگونه تعریف و ارزیابی می کند. محدوده این پژوهش هم اندیشه های کلیفورد گیرتس<br />است. او که از برج سته ترین صاحب نظران این رشته است دین را به صورت میدانی، در دو<br />سرزمین متفاوت مطالعه کرده است : مراکش و اندونزی و در مهم ترین کتاب خود که درباره<br />تفسیر فرهنگ ها نوشته به تفسیر نمادهای دینی این دو جامعه می پردازد و معتقد است که از<br />خلال نمادها و مناسک دینی می توان به شناخت دین آن جامعه نایل آمد . گفتار حاضر،<br />پژوهشی است در آراء گیرتس و دیدگاه او در این باره.