بهکْتی یا عبادت عاشقانه از دیدگاه شنکره و رامانوجه

Abstract

بهکْتی به معنی "ستایش عاشقانه » از اصطلاحات مهم در دو مذهب عمدة هندویی (ویشنویی و<br />شیوایی) است. هندشناسان اولیه بهکْتی را احساس و عاطفة لجام گسیخته و مهارناپذیری می دانستند<br />که در تقابل با جنانه (معرفت) یا شناخت عقلانی خداوند قرار داشته است، اما علمای هندو هم چون<br />شنکره و رامانوجه هرگز جنانه و بهکْتی را منفصل از یکدیگر تصور نکرده اند، بلکه این دو را<br />همواره مکمل یکدیگر دانسته اند. تنها تفاوت دیدگاه آنان نسبت به بهکْتی در موضوعی است که<br />بهکتی بر آن حمل میشود؛ در واقع، شنکره معتقد به نیرگونه بهکْتی (بهکْتی تنزیهی) بود و<br />رامانوجه به سگونه بهکْتی (بهکْتی تشبیهی) باور داشت