تبیین نقش فضاهای شهری دانش بنیان در پرورش خلاقیت کودکان با تاکید بر پارک های علم و فناوری

Abstract

پارک های علم و فناوری، به منظور اهداف فناورانه توسعه پایدار ایجاد شده­اند. هنر نیز می­تواند ابزاری برای دست­یابی به اهداف توسعة پایدار باشد. برای مشارکت کودکان در پارک های علم و فناوری و سرمایه گذاری بر خلاقیت آنان، می توان با ایجاد فضاهای محرک زمینه را برای آموزش، کارآفرینی و بهره­گیری از نیروی استعداد کودک در آینده فراهم نمود. آنچه در پارک علم و فناوری کودک و نوجوان مهم جلوه می­نماید، آموختن مهارت های لازم برای خلاق بودن است. خلاقیت را می­توان پدیده­ای ذهنی دانست که از کاربرد فرآیندهای شناختی معمول حاصل می­شود. محیط کالبدی نقش برجسته­ای در شکوفایی خلاقیت ایفا می­کند. پیوند میانِ این فضای ایجاد شده در پارکهای علم و فناوری و هنر در پرورش خلاقیت کودکان نقش بسزایی دارد. در پژوهش حاضر روش تحلیلی- کیفی پیرامون مبانی نظری مبنا قرار گرفته و مطالعات اسنادی و کتابخانه­ای در کنار مصاحبه­های نیمه ساختار یافته به کار گرفته شده­است. مولفه‌های موثر در ارتقای خلاقیت کودکان، در دو دسته عوامل محیطی و عوامل فردی بررسی شده و بر اساس یافته های پژوهش تأثیر عوامل محیطی و استفاده از آن به عنوان مهم ترین عامل در پرورش کودکان رُخ می نماید. فضاهای ایجاد شده نه فقط با جنبه های کالبدی سازمان روان شناختی خود، بلکه از طریق پیوند این کالبد با هنر بر شکوفایی و پرورش خلاقیت کودکان اثر می­گذارند.<br /> <strong>اهداف پژوهش </strong><br /> <br /> تبیین الگوی طراحی مبتنی بر تنوع در فضاهای آموزشی کودکان.<br /> دستیابی به مولفه های علمی ارتقاء خلاقیت کودکان در فضاهای شهری.<br /> <br /> <strong>سوالات پژوهش </strong><br /> <br /> ایجاد پارک های فناوری کودک چه اثری بر نوع و کیفیت خلاقیت آنها دارد؟<br /> بکارگیری مولفه های محیطی در طراحی پارک های علم و فناوری چه اثری بر خلاقیت کودکان دارد؟