بررسی فراوانی عفونت های قارچی سطحى و جلدى و برخی عوامل مؤثر بر آن در بیماران مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان 22 بهمن شهر مشهد طی سال های 93-1392

Abstract

<strong><em>مقدمه و هدف:</em></strong> بیماری های قارچی سطحی و جلدی یک مشکل بهداشت عمومی است و شیوع آن در جوامع مختلف نسبتاً بالا است. عدم رعایت نکات بهداشتی و تأثیر عوامل مستعدکننده، باعث افزایش بروز بیماری می شود. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی عفونت های قارچی سطحى و جلدى و برخی عوامل مؤثر بر آن در بیماران بود. <strong><em>مواد و روش ها</em></strong>: در این مطالعه توصیفی و مقطعی، 137 بیمار مبتلا به عفونت های قارچی سطحی و جلدی مراجعه کننده به درمانگاه پوست بیمارستان 22 بهمن شهر مشهد طی سال های 93-1392 مورد بررسی قرار گرفتند. پس از ثبت اطلاعات دموگرافیک، نمونه های بافتی از پوست، ناخن، مو و ریش بیماران با رعایت شرایط استریل و طبق دستورالعمل استاندارد گرفته شد و جهت بررسی میکروسکوپی به آزمایشگاه ارسال گردید. داده های حاصل با نرم افزار آماری SPSS-21 و آزمون fisher's Exact test تجزیه و تحلیل شد. <strong><em>یافته‌ها:</em></strong> میانگین سنی بیماران 6/14±7/25 سال و 8/51% آن ها مذکر بودند. عفونت های قارچی سطحی و جلدی شامل درماتوفیتوزیس(7/57%)، تینه آ ورسیکالر(8/16%)، کاندیدیازیس جلدی(2/10%)، اریتراسما(5/9%) و ساپروفیت ها(8/5%) بودند. کشاله ران(2/29%)، دست و پا(4/23%)، ناخن(6/14%)، سینه و شکم(7/11%) بیشترین توزیع آناتومیک ضایعات قارچی را داشتند. ارتباط آماری معناداری بین عفونت قارچی سطحی و جلدی و متغیرهای سن، جنس، شغل و محل آناتومیک ضایعه ، محل سکونت ، بیماریهای همراه تشخیص داده شده و راه ابتلا به بیماری یافت نشد(05/0<P). <strong><em>بحث و نتیجه‌گیری:</em></strong> نتایج این مطالعه نشان داد که درماتوفیتوزیس شایع ترین عفونت قارچی و کشاله ران شایع ترین محل آناتومیک ضایعات قارچی در بیماران بود.