بررسی نقش مشارکت اجتماعات محلی در توسعه‌ پایدار اجتماعی شهرها (مطالعه موردی: محله‌ سنگلج تهران)

Abstract

محله‌ها از عناصر مؤثر تشکیل‌دهنده‌ حیات اجتماعی شهری به شمار می‌روند. در مبانی نظری مرتبط با توسعه محله‌ای نوین، اهمیت مشارکت ساکنین محله، در قالب الگوهای برنامه‌ریزی فرآیندگرا و تعامل‌محور مورد تأکید قرار گرفته است. برنامه‌ریزی اجتماعات محلی با تکیه بر دیدگاه پایین به بالا مؤید توانمندسازی، افزایش سرمایه‌های اجتماعی و مشارکت جمعی ساکنین محلات است. هدف این پژوهش، بررسی نقش مشارکت اجتماعات محلی در توسعه‌ پایدار اجتماعی محله‌ سنگلج تهران است. روش تحقیق به صورت توصیفی – تحلیلی و نوع آن کاربردی است. شیوه‌ گردآوری اطلاعات، از طریق پرسشنامه و پیمایشی صورت گرفته است. نمونه‌گیری به صورت هدفمند بوده و از 7075 خانوار ساکن در محله، 400 سرپرست خانوار با استفاده از فرمول کوکران برای پرسشگری انتخاب شدند. در نهایت نتایج حاصله از طریق نرم‌‌افزار SPSS تجزیه­وتحلیل شدند. نتایج به­دست آمده نشان داد که بین حس تعلق و مدت اقامت در محله و میزان مشارکت در پایداری اجتماعی محله رابطه معناداری وجود دارد. همچنین؛ شاخص‌های "حس تعلق به محله، اعتماد بین ساکنین محله، بهسازی و نوسازی بافت فرسوده‌ محله و رضایت از محله"؛ به ترتیب با ارزش عددی 212/0، 771/0، 338/0 و 143/0 دارای ارتباط مستقیم و نیز شاخص‌های "شرکت در فعالیت جمعی، توجه به منافع ساکنین محله، همگرایی اجتماعی ساکنان و مشارکت ساکنان"؛ به ترتیب با ارزش عددی 171/0، 234/0، 185/0 و 027/0 دارای ارتباط غیر مستقیم با پایداری اجتماعی محله هستند.