بهینه سازی بازشوهای ساختمانی بر اساس عملکرد خیرگی در ساختمان های آموزشی اقلیم گرم و خشک ایران

Abstract

خیرگی یک مسأله رایج در ساختمان­های مدرن دارای نماهای وسیع شیشه­ای است که نه تنها تأثیرات منفی بر روی آسایش ساکنان دارد، بلکه می­تواند عملکرد افراد را نیز مختل کند. در محیط­های آموزشی، به دلیل میزان بالای فعالیت­های بصری که در اکثر موارد در طول روز انجام می­شود، توجه به مسأله خیرگی اهمیت بالایی دارد. هدف این پژوهش ارائه الگوهای مناسب جهت بهینه سازی بازشوها از لحاظ خیرگی در ساختمان­های آموزشی اقلیم گرم­وخشک ایران است.<br /> به منظور انجام پژوهش بعد از تعیین مدل، پارامترهای رادیانس، اطلاعات آب­وهوایی و اعتبار سنجی نرم­افزار، زمان­های بحرانی خیرگی در یک نقطه مشخص تعیین شد. در ادامه اولویت تأثیر هر کدام از پارامترها با ثابت نگه داشتن سایر پارامترها تعیین شد. سپس با استفاده از شبیه­سازی، ترکیب پارامترهای متفاوت کالبدی پنجره در درصدها و ابعاد مختلف مورد توجه قرار گرفت. شاخصه­های کالبدی مورد استفاده در این پژوهش شامل نسبت پنجره به دیوار، طول سایه­بان، موقعیت ناظر، میزان عبور بصری پنجره و درصد شیشه­های رنگی بود.<br /> در مجموع 4800 حالت متفاوت ترکیب پارامترها به دست آمد. نتایج نشان می­دهد تنها در حالت نسبت پنجره به دیوار 30 درصد با تغییرات سایر فاکتورها، بازه مطلوب خیرگی تأمین می­شود. بنابراین تغییر در مؤلفه­های کالبدی پنجره به تنهایی، عملکرد مناسبی در جلوگیری از خیرگی در فضا ندارد. یکی از راهکارهای مناسب در این زمینه، استفاده از قفسه­های نوری است. با حذف مؤلفه شیشه­های رنگی و افزودن دو متغیر طول قفسه و فاصله آن تا لبه بالایی پنجره، 6000 حالت متفاوت ترکیب به دست آمد. استفاده از این روش در نسبت­های پنجره به دیوار کمتر از 60 درصد، موجب کاهش میزان خیرگی به صورت نامحسوس می­شود.