سطوح نسبی غلظت ویروس Beet necrotic yellow vein virus در ارقام حساس تا مقاوم چغندرقند طی فصل رشد

Abstract

در این مطالعه که با هدف بررسی روند تغییرات غلظت ویروس BNYVV طی فصل رشد انجام شد، از شش رقم دوروتی، لاتی‎تیا (ارقام مقاوم)، زرقان (رقم متحمل)، شیرین (رقم حساس)، F2-93 (جمعیت F2 حامل 75% ژن مقاوم <em>Rz</em>2) و BC1-261-99 (جمعیت BC1 حامل 25% ژن مقاوم<em>Rz</em>2) استفاده شد. شش تیمار فوق در قالب طرح کرت‎های خرد شده بر پایه بلوک‎های کامل تصادفی با چهار تکرار کاشته شدند. در چهار تاریخ مختلف به عنوان کرت‎های اصلی (دو ماه پس از کاشت، سه ماه پس از کاشت، چهار ماه پس از کاشت و زمان برداشت) برای آزمون الایزا نمونه‎برداری شد. در هر تاریخ نمونه‎برداری از هر کرت 12 بوته به طور تصادفی انتخاب و از ریشه‎های آن‎ها برای انجام آزمون DAS-ELISA نمونه‎گیری شد. آزمایش در دو سال و در مزرعه با سابقه آلودگی به بیماری ریزومانیا انجام شد. با مقایسه میانگین جذب الایزای ژنوتیپ‎ها در تاریخ‎های نمونه‎برداری مختلف در هر دو سال اجرای آزمایش، مقادیر جذب الایزا ابتدا افزایش و سپس تا پایان فصل به تدریج کاهش یافت. با توجه به روند تغییرات مقادیر جذب الایزا گروه‎بندی ژنوتیپ‎ها در سال اول در نمونه‎برداری دوم و در سال دوم اجرای آزمایش در نمونه‎برداری سوم عکس‎العمل منطقی آن‎ها را به بیماری ریزومانیا نشان داد. به این ترتیب می‎توان عکس‎العمل ژنوتیپ‎های چغندرقند را نسبت به بیماری 3 تا 4 ماه پس از کاشت مشخص نمود. هم چنین شناسایی مزارع آلوده در این زمان نتیجه قابل اعتمادی خواهد داشت.