اثرات مقدار و زمان مصرف ازت در زراعت چغندرقند

Abstract

کیفیت ریشه چغندرقند در برخی از مناطق چغندرکاری استان اصفهان که عموما از آب زاینده رود آبیاری می شوند و محدودیت شوری آب و خاک ندارند پائین می باشد. این پائین بودن کیفیت می تواند به علت صرف زیاد ازت و زمان کاربرد آن باشد. هدف این بررسی ارزیابی اثرات مصرف ازت و تقسیط آن بر عملکرد و کیفیت چغندرقند بود .<br /> این مطالعه طی سالهای 1372 تا 1374 در مزرعه تحقیقاتی کبوترآباد مرکز تحقیقات کشاورزی اصفهان با بافت لوم رسی سیلتی انجام شد. آزمایش در قالب طرح بلوک کامل تصادفی، به صورت کرتهای یکبار خرد شده با چهار تکرار به اجراء درآمد. کرت های اصلی به چهار سطح 90 ، 135، 180 و 225 کیلوگرم ازت خالص در هکتار از منبع اوره و کرتهای فرعی به چهار نحوه تقسیط ازت 1) 100% بعد از تنک 2) 50% قبل از کاشت و 50% بعد از تنک 3)25% قبل از کاشت، 50% بعد از تنک و 25% یکماه بعد 4) 25% قبل از کاشت، 25% بعد از تنک، 25% یکماه بعد و 25% دو ماه بعد از تنک اختصاصی یافتند.<br /> سطوح ازت مورد مطالعه بر عملکرد ریشه تأثیر معنی داری نداشت لیکن درصد قند، سدیم، پتاسیم، ازت مضر، خلوص شربت و درصد قند ملاس را تحت تأثیر قرار داد. افزایش مقادیر ازت کاهش درصد قند و خلوص شربت و در نتیجه افزایش درصد قند ملاس را موجب شد. تقسیط ازت بجز بر عملکرد ریشه بر هیچکدام از خصوصیات دیگر چغندرقند تاثیر نگذاشت. اثر متقابل ازت در تقسیط معنی دار نشد. براساس این مطاله و با توجه به تولید اقتصادی چغندرقند مصرف 90 کیلوگرم ازت خالص در هکتار و تقسیط 100% بع از تنک در یک دوره رشد 180 روزه در اراضی بدون محدودیت شوری در اصفهان قابل توصیه می باشد. در صورتی که 20 درصد ازت پایه از طریق سایر منابع کودی مثل فسفات امونیم یا اوره تامین شده باشد.