مکان یابی واحدهای بانکی در یک شهر با استفاده از رویکرد تکاملی

Abstract

مسئله مکان یابی تسهیلات یکی از مسائل بهینه سازی کلاسیک است که کاربردهای بسیاری در صنایع خدماتی دارد. بانک ها به عنوان بخشی از بنگاه های اقتصادی که همه روزه با مردم در ارتباط هستند، حساسیت ویژه ای در انتخاب مکان مناسب، جهت بیشینه نمودن سهم خود از بازار و افزایش رضایت مندی مشتریان از طریق دسترسی سریع دارند. همچنین با درنظر گرفتن محیط رقابتی موجود در بین بانک های مختلف به منظور جذب مشتریان بالقوه، مکان یابی بهینه ی واحدهای بانکی برای مدیران اهمیت ویژه ای یافته است. این مسئله در دسته ی مسائل بیشینه پوشش مکان قرار می گیرد، که هدف در آنها یافتن بیشینه پتانسیل های تجاری پوشش داده شده با درنظر گرفتن تعدادی محدودیت می باشد. پژوهش حاضر که بر اساس نیازمندی بانک تجارت جهت انجام یک پروژه عملی در همین رابطه صورت گرفته است؛ با ارائه یک الگوریتم تکاملی با ویژگی های جدید به اصلاح پراکندگی جغرافیایی واحدهای بانکی می پردازد. الگوریتم پیشنهادی که به اختصار TPCEA نام گذاری شده است؛ با یک روش کدگذاری جدید و استفاده از عملگرهای مختلف سعی در دستیابی به یک پیکربندی بهینه برای واحدهای بانکی دارد. نتایج حاصل بیانگر قدرت الگوریتم در دستیابی به پاسخ های بهینه، مقیاس پذیری مناسب نسبت به افزایش ابعاد مسئله، همگرایی قابل قبول و پایداری بالای آن در شرایط مختلف می باشد.