نقش میانجی سرمایۀ اجتماعی در تأثیر عدالت سازمانی و حمایت سازمانی پلیس بر پیشگیری‏ از جرم (مطالعۀ موردی: کلانتری‌های انتظامی استان قم)

Abstract

سرمایة اجتماعی موجب افزایش بهره‌وری نیروی انسانی پلیس و توسعة مشارکت عمومی در کاهش جرایم است. این تحقیق در پی شناسایی میزان تأثیر عدالت و حمایت سازمانی ادراک‌شدة پلیس با نقش میانجی سرمایة اجتماعی بر اقدامات پیشگیری از جرم در کلانتری‏های شهرستان قم بود. تحقیق حاضر از نظر داده‏ها کمّی، از نظر هدف کاربردی، و از نظر ماهیت مطالعة همبستگی است. جامعة آماری را کارکنان شاغل در کلانتری‏ها تشکیل دادند. ابزار سنجش ترکیبی از پرسشنامة استاندارد و محقق‌ساخته بود. اعتبار ابزار به وسیلة آلفای کرونباخ سنجیده شد و برای بررسی روایی روش تحلیل عاملی تأییدی به کار رفت. برای تجزیه‌وتحلیل داده‏ها از آزمون‌های میانگین و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. یافته‏ها بیانگر آن است که عدالت و حمایت سازمانی ادراک‌شده در کلانتری‏های قم بر اقدامات پیشگیری وضعی از جرم به ترتیب 549/0 و 471/0 درصد تأثیر مستقیم و 491/0 و 413/0 درصد از طریق سرمایة سازمانی اثر غیرمستقیم دارد. همچنین، عدالت و حمایت ادراک‌شده 87 درصد تغییرات سرمایة اجتماعی را می‏تواند پیش‌بینی کند. میزان تأثیر عدالت و حمایت سازمانی ادراک‌شده در کلانتری‏ها بر اقدامات پیشگیری از جرم بیانگر آن است که برای ارتقای اقدامات پیشگیرانة پلیس در انجام دادن وظایف قانونی خود، نه‌تنها مؤلفه‌ها و شاخص‌های عدالت و حمایت سازمانی را باید تقویت کرد، بلکه تقویت متغیرهایی مانند سرمایة اجتماعی، که در این مطالعه به منزلة متغیر میانجی وارد شد، باید بازنگری و تقویت شوند.