کاربرد فرض تکیه گاه الاستیک در بهبود دقت ردیابی ترک در تیرها با استفاده از الگوریتم کرم شب تاب

Abstract

در تحقیق حاضر از فرض تکیه گاه الاستیک برای ردیابی ترک در تیرها استفاده شده است. در ابتدا مدل تیر با استفاده از این فرض که تکیه گاه تیر با یک فنر پیچشی و انتقالی مقید شده است، به روز می شود. داده های آنالیز مودال تجربی تیر سالم به عنوان ورودی این مرحله در نظر گرفته می شود. مقدار سفتی فنرهای تکیه گاه مجهول مسئله هستند که با یک مساله معکوس تعیین می شوند. مدل تیر به دست آمده از مرحله اول در مرحله دوم برای ردیابی ترک مورد استفاده قرار می گیرد. ردیابی ترک با استفاده از یک مساله معکوس صورت می پذیرد. ورودی های مرحله دوم فرکانس های طبیعی تیر دارای ترک هستند و عمق و موقعیت ترک مجهولات مساله هستند. مسائل معکوس با استفاده از الگوریتم بهینه سازی کرم شب تاب حل شده اند که نتایج حاکی از سرعت مناسب همگرایی این الگوریتم می باشند. کارایی روش ارائه شده برای ردیابی یک و دو ترک در تیر با استفاده از داده های تجربی با سایر تحقیقات موجود مقایسه شده است که نتایج حاکی از دقت بیشتر این روش در تعیین عمق و موقعیت ترک می باشد.