مکان یابی سایت های گردشگری عشایری (مطالعه موردی : استان چهارمحال و بختیاری)

Abstract

<strong>با توجه به توان</strong><strong>­</strong><strong>های بالای گردشگری در مناطق عشایری، برنامه­ریزی در این زمینه، از جمله الزامات اساسی برای توسعه این جامعه است. در این خصوص، مکان یابی فضاهای مناسب گردشگری نقش مهمی در سایر مراحل برنامه ریزی گردشگری عشایر دارد. بر این اساس، هدف این مقاله مشخص نمودن مناسب ترین فضاها با استفاده از مدل </strong><strong>TOPSIS</strong><strong> و </strong><strong>GIS</strong><strong> برای ایجاد سایت های گردشگری عشایر در استان چهارمحال و بختیاری است. روش این تحقیق توصیفی - تحلیلی و از نوع تحقیقات کاربردی است. لایه­های تاثیر گذار بر مکان­یابی سایت­های گردشگری عشایری مواردی همچون لایه زیست بوم­های عشایری، منابع و جاذبه­های گردشگری، ایل راه­های عشایری، کاربری اراضی، شبکه تلفن، نقاط روستایی، نقاط شهری، شبکه گاز، راه­های دسترسی، گسل­ها، شبکه برق سراسری، منابع آب و شیب را در بر می­گیرد. بر اساس نتایج بدست آمده، 10 نقطه استان واقع در شهرستان­های کوهرنگ، لردگان و اردل بالاترین امتیاز را بدست آورده­اند که بر اساس مدل تاپسیس کانون چلگرد در شهرستان کوهرنگ با شاخص </strong><strong> </strong><strong>CI</strong><strong>برابر 816/0 بالاترین امتیاز را به خود اختصاص داده است. سایر کانون­های اولویت دار به ترتیب عبارتند از: شلیل (630/0)، بارز (541/0)، قلعه مدرسه (478/0)، صمصامی (426/0)، شیخ علیخان (423/0)، مازه سوخته (420/0)، هیرگان (381/0)، کری چهاربنیچه (374/0) و شرمک (266/0). با توجه به این اولویت بندی، سایر مراحل برنامه­ریزی توسعه گردشگری عشایر در این استان می­تواند بر اساس تجهیز و برنامه­ریزی این سایت­ها صورت گیرد.</strong>