بررسی شاخص های مؤثر بر سکونتگاه های غیر رسمی سنندج

Abstract

اسکان غیر رسمی همراه با بزرگتر شدن شهرها در ایران پدیده­ای رو به رشد است اکنون سرعت توسعه شهری از ظرفیت و توانایی شهرداری­ها و دولت در گسترش زیرساخت­ها و ایجاد اشتغال سبقت گرفته است. در نتیجه پدیده اسکان غیر رسمی به سرعت و به صورتی بی قاعده گسترش یافته است. با توجه به بررسی­های انجام شده در سکونتگاه‌های غیر رسمی سنندج در استان کردستان، مشخص می­گردد که اکثر مهاجرت­ها به بافت‌های حاشیه­ای شهر سنندج از روستاها بوده و به دو دلیل اقتصادی و امنیتی (در طول مدت زمان جنگ ایران و عراق و ناامنی­های درون استان) صورت گرفته است. و در بررسی‌ طرح­های جامع و تفصیلی شهر سنندج، مشاهده می­گردد که برای اقشار کم درآمد شهری جایگاه مناسبی دیده نشده است و به عبارتی جای آنان در مطالعات انجام شده خالی است. لذا یکی از علت‌های به خارج راندن اقشار کم درآمد شهری به حاشیه شهرها و ساکن شدن در خارج از محدوده را می­توان عدم توجه به نیاز مسکن این قشر در طراحی برنامه‌های رسمی دانست. در این مقاله ضمن شناسایی مهم ترین مشکلات کالبدی موجود در سکونت گاه­های غیر رسمی سنندج با استفاده از روش ماتریس همبستگی میزان ارتباط شاخص­ها با یکدیگر بررسی شده است و نتایج نشان می­دهد که اصلی ترین مشکل موجود در محلات حاشیه­ای سنندج، درصد بالای استفاده از مصالح کم دوام و غیرمتعارف در ساخت و ساز ساختمان­ها است و مشکل بعدی پایین بودن متوسط مساحت قطعات مسکونی می­باشد.و سپس با استفاده از تکنیک SWOT، بخش مسکن غیر رسمی سنندج مورد ارزیابی قرار گرفته است.