مقایسه دو نظریه حکمروایی شهری و تاب‌آوری نهادی در نظام مدیریت شهری با روش تحلیل محتوا و ارائه مدل ارتقا یافته (نمونه موردی:شهر قزوین)

Abstract

<strong>چالش­های موجود در نظام مدیریت شهری سبب ارائه نظریه­های مختلف در این زمینه گردیده ، که هر یک از آن‌ها سعی دار</strong><strong>ن</strong><strong>د با در نظر گرفتن یک سری از متغیرها و معیارها الگوی مناسبی را پیشنهاد دهند. از آن جمله می­توان به دو نظریه حکمروایی شهری و تاب‌آوری شهری اشاره نمود. هدف پژوهش حاضر، شناسایی متغیرها و معیارهای مؤثر در این دو نظریه و مقایسه آن‌ها با یکدیگر به­منظور درک بهتر موضوع و ارائه الگویی کارآمد­تر در زمینه مدیریت شهری در مواجه با بحران­ها در شهر قزوین است. در این</strong><strong>تحقیق از</strong><strong>روش</strong><strong>تحلیل محتوا استفاده‌شده، تا از ترکیب تحقیقات اخیر در رابطه با تاب­آوری و حکمروایی به‌عنوان واحد تحلیل، و با بهره­گیری از تفاوت‌های موجود در آن‌ها، شناخت</strong><strong>بیشتری حاصل شود و تصویری جامع و شفاف از موضوع به دست آید. </strong><strong>بر اساس یافته­های پژوهش حاضر، معیارها و متغیرهای اشاره‌شده در موضوع تاب‌آوری بسیار جامع‌تر به موضوع مدیریت شهری پرداخته­اند. ازاین‌رو با تلفیق نتایج حاصل از این دو نظریه و بررسی ساختار کنونی ستاد مدیریت بحران شهر قزوین الگویی پیشنهاد گردیده، که در مقابله با بحران‌ها آماده‌تر و توانمندتر باشد. به‌این‌ترتیب در مدل پیشنهادی 10 متغیر مردم، سازمان‌های مردم­نهاد، ضوابط و قوانین، حکومت­­ محلی، حکومت ­فرامحلی، زیرساخت ­شهری، پایگاه امدادی، بانک ­اطلاعات، سیستم هشدار و بخش خصوصی در قالب 14 کارگروه دسته‌بندی‌شده‌اند. این کارگروه‌های باید بر اساس شاخص‌های مشترک به‌دست‌آمده از تاب‌آوری و حکمروایی به مدیریت و هدایت متغیرهای تأثیرگذار در هریک بپردازند.</strong>