بررسى «عوامل اجتماعى» مؤثر بر «میزان همکارى» (مطالعه موردى مهندسان عضو کانون مهندسین شهر آمل)

Abstract

همکارى جهت بقاى سازمان‌ها و گروه‌ها از اهمیت قاطعى برخوردار است. اغلب مشاهده شده همکارى اخلاق، روابط اجتماعى و انسانى در کار، و در کارهاى پیچیده سطح بهره‌ورى و کیفیت را بالا مى‌برد. در همکارى تلاش دو یا چند نفر جهت رسیدن به هدف یا اهداف، به شیوه‌اى است که موفقیت هر شخصى موفقیت دیگرى را تسهیل مى‌کند. از آن‌جا که انجام اغلب کارهاى مهندسى از دست یک نفر خارج است و نیازمند همکارى مداوم چندین مهندس است، همکارى در این گروه‌ها اهمیت مضاعفى دارد. مطالعه حاضر با بهره‌گیرى از نظریه دورکیم و پاتنام و به‌صورت پیمایشى انجام گرفته است. ابزار گردآورى داده‌ها پرسش‌نامه مى‌باشد. جمعیت آمارى پژوهش شامل تمامى مهندسانى است که به‌صورت رسمى در سال 1387 عضو کانون مهندسین شهر آمل بودند و به‌صورت گروهى کار مى‌کردند. از آن‌جا که حجم مهندسانى که شرایط فوق را داشتند کم بود شیوه تمام‌شمارى روى جمعیت آمارى صورت گرفت و در نهایت 236 پرسش‌نامه جمع‌آورى گردید. اطلاعات جمع‌آورى‌شده با استفاده از روش‌هاى آمارى توصیفى و استنباطى مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته‌هاى تحقیق حاکى از آن است که بیشتر مهندسان سطح همکارى خود را با دیگر مهندسان در سطح پایین مى‌دانند. همچنین نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیره حاکى از آن است که از میان متغیرهاى مستقل تحقیق، «شبکه روابط» (بتا = 46/0)، «اعتماد» (بتا = 30/0) و «عضویت در گروه‌هاى حرفه‌اى» با ضریب استاندارد رگرسیونى (بتا = 19/0-) داراى تأثیر معنادارى بر روى میزان همکارى هستند.