| dc.contributor.author | اشرفی, سیده مرضیه | fa_IR |
| dc.contributor.author | محمدی, نوراله | fa_IR |
| dc.contributor.author | قاسمی, نظام الدین | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-07-09T01:09:41Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-09-30T01:09:41Z | |
| dc.date.available | 1399-07-09T01:09:41Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-09-30T01:09:41Z | |
| dc.date.issued | 2020-08-22 | en_US |
| dc.date.issued | 1399-06-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2020-08-31 | en_US |
| dc.date.submitted | 1399-06-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | اشرفی, سیده مرضیه, محمدی, نوراله, قاسمی, نظام الدین. (1399). اثربخشی آموزش بهبود کیفیت زندگی بر سرمایۀ روان‌شناختی و خودبخشایش‌گری مادران دارای فرزند معلول جسمی‌ـ‌حرکتی. مجله مطالعات آموزش و یادگیری, 12(1), 181-200. doi: 10.22099/jsli.2020.5788 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2228-5075 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.22099/jsli.2020.5788 | |
| dc.identifier.uri | http://jsli.shirazu.ac.ir/article_5788.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/193367 | |
| dc.description.abstract | هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی بهبود کیفیت زندگی بر سرمایۀ روان‌شناختی و خودبخشایش‌گری مادران دارای فرزند معلول جسمی‌ـ‌حرکتی بود.طرح پژوهش از نوع آزمایشی همراه با پیش‌آزمون-پس‌آزمون و پیگیری (یک ماهه) با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ مادرانی بود که فرزند معلول جسمی‌ـ‌حرکتی خود را در سال تحصیلی 97- 1396 در یکی از مدارس استثنایی شیراز ثبت نام کرده بودند. با روش نمونه‌گیری هدفمند 20 مادر دارای کودک معلول جسمی‌ـ‌حرکتی به عنوان نمونه انتخاب، و به طور تصادفی در گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش دورۀ آموزش کیفیت زندگی را در 10 جلسۀ 90 دقیقه‌ای به روش گروهی دریافت کرد، گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت و آموزشی تا پایان این دوره دریافت نکرد. داده‌ها به وسیلۀ پرسش‌نامۀ سرمایۀ روان‌شناختی لوتانز و همکاران، پرسش‌نامۀ خودبخشایش‌گری ول و همکاران، جمع‌آوری و به روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) به کمک SPSS-24 تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که آموزش کیفیت زندگی بر سرمایۀ روان‌شناختی، مؤلفه‌های امیدواری و خوش‌بینی در هر دو مرحلۀ پس‌آزمون و پیگیری معنی‌دار بوده و بر مؤلفه‌های تاب‌آوری و خودکارآمدی معنی‌دار نبوده است. سایر یافته‌ها نشان داد این برنامۀ آموزشی بر احساس و باور به خودبخشایش‌گری مادران دارای کودک معلول جسمی‌ـ‌حرکتی اثربخشی معنی‌داری دارد، اما این اثربخشی در ارتباط با باور به خودبخشایش‌گری در پیگیری یک ماهه از ثبات برخوردار نبوده است. بنابراین، می‌توان گفت آموزش رویکردهای روان‌شناسی مثبت‌نگر مبتنی بر اصلاح ابعاد کیفیت زندگی با ایجاد سازه‌های مثبت مانند امید، خوش‌بینی و افزایش خودبخشایش‌گری در جهت افزایش کیفیت زندگی خانواده‌هایی که فرزندان معلول دارند مفید و مؤثر است. | fa_IR |
| dc.format.extent | 1419 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه شیراز | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله مطالعات آموزش و یادگیری | fa_IR |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.22099/jsli.2020.5788 | |
| dc.subject | خودبخشایش‌گری | fa_IR |
| dc.subject | سرمایۀ روان‌شناختی | fa_IR |
| dc.subject | کیفیت زندگی | fa_IR |
| dc.subject | مادران | fa_IR |
| dc.subject | معلول جسمی‌ـ‌حرکتی | fa_IR |
| dc.title | اثربخشی آموزش بهبود کیفیت زندگی بر سرمایۀ روان‌شناختی و خودبخشایش‌گری مادران دارای فرزند معلول جسمی‌ـ‌حرکتی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله پژوهشی | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشجوی ارشد روان‌شناسی، دانشگاه سلمان فارسی کازرون، کازرون، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دکترای روان‌شناسی بالینی، استاد دانشگاه شیراز، عضو هیئت علمی، شیراز، ایران | fa_IR |
| dc.contributor.department | دکترای روان‌شناسی ، استادیار دانشگاه سلمان فارسی کازرون، عضو هیئت علمی، کازرون، ایران( نویسنده مسئول) | fa_IR |
| dc.citation.volume | 12 | |
| dc.citation.issue | 1 | |
| dc.citation.spage | 181 | |
| dc.citation.epage | 200 | |
