نقش پرخاشگری، افسردگی و بهزیستی روان‌شناختی معلمان در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان راهنمایی شهر تبریز

Abstract

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش پرخاشگری، افسردگی و بهزیستی روان­شناختی معلمان در پیش‌بینی پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان راهنمایی بود. پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش شامل کلیه معلمان و دانش‌آموزان شهر تبریز بود. نمونه پژوهش، 100 نفر از بین معلمان و 500 نفر دانش­آموز شهرتبریز که به صورت خوشه‌ای چندمرحله‌ای و تصادفی انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه پرخاشگری ویلیامز، پرسشنامه افسردگی بک و پرسشنامه بهزیستی روان­شناختی ریف استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از روش­های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین پرخاشگری، افسردگی معلمان با پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان رابطه منفی و معنادار و بین بهزیستی روان شناختی و پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. از متغیرهای مورد مطالعه نتایج 26 در صد از واریانس پیشرفت تحصیلی توسط متغیر های پرخاشگری فیزیکی، پرخاشگری کلامی، بهزیستی روان­شناختی و افسردگی تبیین می­شود. با توجه به مقادیر بتا، به ترتیب بهزیستی روان­شناختی، پرخاشگری کلامی، پرخاشگری فیزیکی و افسردگی به عنوان قوی­ترین متغیرها برای پیش­بینی پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان هستند. بنابراین می­توان نتیجه گرفت که پرخاشگری، افسردگی و بهزیستی روان­شناختی معلمان می­تواند نقش مهمی را در پیش بینی پیشرفت تحصیلی دانش­آموزان داشته باشد.