پیش بینی سلامت روان دانش‌آموزان براساس باورهای دینی، خودکارآمدی تحصیلی و رشد اخلاقی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف پیش­بینی سلامت روان دانش­آموزان براساس باورهای دینی، خودکارآمدی تحصیلی و رشد اخلاقی انجام گرفت. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش­آموزان دوره دوم متوسطه دبیرستان­های دخترانه و پسرانه دولتی رشت در سال تحصیلی 95-1396 تشکیل دادند که 250 دانش­آموز دختر و پسر به روش نمونه­گیری چندمرحله­ای، به عنوان نمونه­ی آماری انتخاب شدند. به منظور جمع­آوری داده­ها از پرسش­نامه سلامت روان، پرسشنامه باورهای دینی، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی و پرسش­نامه رشد اخلاقی استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ها از آزمون­های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون استفاده شد. یافته­ها نشان داد که بین باورهای دینی، خودکارآمدی تحصیلی و رشد اخلاقی با سلامت روان دانش­آموزان رابطه مستقیم و معناداری وجود دارد (01/0>P). نتایج تحلیل رگرسیون آشکار کرد که 31/0 درصد از کل واریانس سلامت روان دانش­آموزان به وسیله باورهای دینی، خودکارآمدی تحصیلی و رشد اخلاقی پیش­بینی می­شود (01/0>P). بنابراین با افزایش باورهای دینی، خودکارآمدی تحصیلی و رشد اخلاقی بر میزان سلامت روان دانش آموزان افزوده می­شود. به عبارت دیگر باورهای دینی، خودکارآمدی تحصیلی و رشد اخلاقی از متغیرهای مهم در سلامت روان دانش آموزان است.