اثر بخشی آموزش گروهی مبتنی بر رویکرد امید درمانی بر افزایش امید و بهزیستی روان شناختی دانش آموزان

Abstract

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر امید درمانی بر افزایش امید و بهزیستی<br />روان شناختی دانش آموزان بود . این پژوهش، به صورت آزمایشی بوده و در آن از طرح پیش آزمون - پس آزمون با<br />گروه کنترل استفاده شد . نمونه شامل 30 دانش آموز دبیرستانی دختر شهرستان خرم آباد بودند . ابتدا از 170<br />دانش آموز آزمون های امید اسنایدر و بهزیستی روان شناختی ریف به عمل آمد؛ سپس تعداد 30 نفر از جامعه فوق که<br />نمره ی پایین تری را در این آزمون ها کسب کرده بودند، انتخاب شدند . از این تعداد، 15 نفر برای گروه آزمایش و<br />15 نفر برای گروه کنترل به صورت جایگزینی تصادفی انتخاب شدند. گروه آزمایشی روش امید درمانی را طی 8<br />جلسه نود دقیقه ای (هر هفته یک جلسه) دریافت کردند. پس از اتمام جلسات مجدداً آزمون ها ی امید و به زیستی<br />روان شناختی روی دو گروه اجرا گردید . یافته ها نشان داد که بین میانگین نمره های پس آزمون گروه آزمایش و<br />کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت، به نحوی که امیددرمانی گروهی موجب افزایش امید و بهزیستی روان شناختی<br />گروه آزمایش شده است . امید درمانی به شیوه ی گروهی باعث افزایش امید و بهزیستی روان شنا ختی دانش آموز ان<br />می شود. بنابراین شایسته است به منظور ارتقای کیفیت زندگی دانش آموزان، ارائه ی خدمات آموزشی و برنامه های<br />ارتقاء دهند ه ی امید با روش های مناسبی مانند یادگیری براساس حل مسأله با مشارکت فعال دانش آموز در فرآیند<br />بحث با برنامه ریزی مدون انجام پذیرد