رابطه توانمند سازی مددکاران اجتماعی با بهره‌وری شغلی آنان (خدمات سیار اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی در سراسر کشور - 1393 )

Abstract

چکیده هدف این پژوهش، شناخت رابطة توانمندسازی مددکاران اجتماعی شاغل در خدمات سیار اورژانس اجتماعی در کل کشور با بهره‌وری شغلی ایشان است. نمونه شامل 158 نفر از مددکاران اجتماعی شاغل در خدمات سیار اورژانس اجتماعی سازمان بهزیستی در سراسر کشور است، که با روش نمونه‌گیری از تصادفی سیستماتیک یا نظام مند در سطح کشور انتخاب شده‌اند. جهت بررسی مؤلفه‌های توانمندسازی و بهره‌وری شغلی از پرسشنامه استاندارد شده توانمندسازی اسپریتزر و میشرا (1995) و پرسش‌نامه بهره‌وری شغلی هرسی و گلداسمیت (1980) استفاده شده است. پایایی هر دو پرسش‌نامه با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 798/0 و 880/0 تأیید گردید. اعتبار هر دو پرسشنامه هم از طریق روش اعتبار محتوایی CVR تأیید شد. در این پژوهش متغیر مستقل توانمندسازی با 5 مؤلفه و 15 سؤال و همچنین مشخصات دموگرافیک با 5 سؤال و متغیر وابسته بهره‌وری شغلی با 7 مؤلفه و 26 سؤال می‌باشد. مجموع مؤلفه‌های متغیرهای مستقل با متغیر وابسته بررسی شده است. تجزیه و تحلیل آماری سؤال‌های پژوهش با توصیف‌های تک متغیره و دو متغیره،آزمون ضریب همبستگی اسپیرمن، آزمون تاوکندالC ، آزمون تعقیبی میانگین، آزمون تعقیبی Bonferroni و تحلیل چند متغیره رگرسیون انجام شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین متغیر توانمندسازی و متغیر بهره‌وری شغلی رابطه معناداری وجود دارد. ولیکن در تحلیل چند متغیره رگرسیون نشان داده شده از بین 5 مؤلفة توانمندسازی (احساس شایستگی، احساس استقلال، احساس مؤثر بودن، احساس اعتماد و احساس معناداری) به ترتیب بیشترین متغیری که قابل پیش بینی بر ارتقای بهره‌وری شغلی است احساس استقلال با (42/0درصد) و احساس اعتماد با (35/0درصد) می‌باشد. مؤلفة معناداری با 048/0 درصد قابل تعمیم نبوده و مؤلفه‌های احساس شایستگی و احساس مؤثر بودن هم منفی هستند. بررسی مشخصات دموگرافیک هم نشان داد که هیچ یک از این مشخصه‌ها (سن، جنسیت، میزان تحصیلات، رشته تحصیلی و سابقه خدمت) بر روی ارتقای بهره‌وری تأثیر مثبتی نداشته بلکه همگی آن‌ها با ارقامی منفی نشان دهنده تأثیر معکوس بر ارتقای بهره‌وری هستند. اما همچنان اثر توانمندسازی بر ارتقای بهره‌وری قابل پیش بینی است.