تربیت انسان از دیدگاه رابیندرانات تاگور

Abstract

هدف این مقاله بررسی تربیت انسان از دیدگاه رابیندرانات تاگور می ­باشد. روش گردآوری اطلاعات اسنادی است و شیوه کار توصیفی، تحلیلی و بخشی استنتاجی می ­باشد. بر اساس نگاه کلی ­نگر تاگور، وی تربیت را انسان گرایانه و بشر دوستانه و هدف آن را متوازن ساختن زندگی بشر با کل هستی می ­داند تاگور، علاوه بر تاکید به سازواری ابعاد انسانی، یگانگی انسان ها و پیوند طبیعت با انسان را خاطر نشان شده و دوران کودکی را در تحقق این مهم کلیدی می ­داند؛ با این نگاه است که او ملی­گرایی تهاجمی را در تضاد با یگانگی دانسته و وحدت، همدردی و همدلی در لباس توجه به قشر فقیر و محروم بویژه دختران و دنیایی عاری از تبعیض را متذکر می­شود. پس پیام ضمنی و آشکار تربیتی این اندیشه، برای جامعه کنونی ایران چه می تواند باشد؟ از نظر پژوهشگر چنین استنباط می­شود که با توجه به تکثر قومیتی، نژادی و فرهنگی ایران، می­ توان از اندیشه تاگور به عنوان یکی از الگوهای تربیتی وحدت ­­بخش یاد کرد.